O REINO DE GALICIA ENTRE 711 - 910
1º.- os termos "reino de Asturias" ou "reino asturleonés" úsanse para definir a evolución daGallaecia entre o ano 711 e o 910.
2º.-
"reino de León" sería o reino de Galicia entre o 910 e 1230.
Confundindo a sede rexia coa denominación de todo o reino, que seguía a
ser Galicia, a historiografía española crea un reino en León cando esta
non é máis que cidade cun pequeno territorio adxacente. Dende inicios do
século XII comeza a disgregación do reino de Galicia coa independencia
de Portugal, a configuración dunha entidade territorial en León e a
separación, en 1157, de Galicia e León e Castela e Toledo, reino que
fora incorporado a Galicia en 1085.
A
sustitución do poder visigodo polo musulmán en Hispania a partir de 711
non implicou a ocupación islámica de Galicia, pois a aristocracia desta
provincia vitiziana sería, xunto coa narbonense, a que solicitou a
intervención dos musulmáns no territorio peninsular, coa finalidade de
derrotar aos partidarios de Rodrigo no reino de Toledo. Neste espazo
do noroeste peninsular, vinculado vasalaticamente ao emirato cordobés,
configúrase, dende finais do século VIII, un proxecto de poder
centralizador, cun rei á cabeza, apoiado polo episcopado galego,
enfrontado á poderosa aristocracia territorial laica da Galicia lucense e
bracarense. A creación dunha corte real en Oviedo a finais do
século VIII sería unha tarefa apoiada por esta aristocracia
eclesiástica, elixindo precisamente Oviedo por tratarse dunha zona libre
de señorío, tanto de grandes señores laicos coma de mosteiros. O
enfrontamento entre a aristocracia laica e o episcopado, entre os
poderes territoriais e os partidarios dunha monarquía, é unha constante
neste período do reino de Galicia, e nesta dinámica hai que entender as
disputas dinásticas e os cambios na relación política con Córdoba.
No
espazo galego mantéñense no século VIII as estruturas básicas de
encadramento da poboación herdadas da época romana e do reino suevo, as
dioceses e sedes episcopais, os territorios señoriais e o monacato, e
non se producen despoboacións de territorios, nin sequera coas
incursións normandas de finais do século IX.
…
Estas
orixes do reino galego no século VIII foron explicadas pola
historiografía tradicionalista española como o resultado da conformación
dun núcleo de resistencia nas montañas astures composto por cristiáns
que derrotan aos musulmáns na batalla de Covadonga en 718 ou 722,
acaudillados por don Pelayo e que, dende alí, vai ocupando territorios.
Na
actualidade, a propia historiografía española reduce a importancia da
suposta batalla de Covadonga, considerándoa mera escaramuza musulmá no
norte, e nega a historicidade de Paio como rei ou caudillo, pois a
Crónica Mozárabe, escrita en 754, non o cita a el nin á batalla de
Covadonga, atribuíndo a súa invención a mozárabes emigrados de
al-Andalus na segunda metade do século IX, autores daCrónica de Afonso III.
Paio
sería un nobre territorial máis de Galicia que, na zona de Asturias,
decide afirmar a súa autonomía e ampliar os seus dominios, o que o leva
ao choque con al-Andalus e con outros señores. A preponderancia nas
crónicas concedida a Paio e aos señores territoriais do século VIII na
zona asturiana (considerados reis pola historiografía española) sobre os
señores galaicos, explícase no marco da elaboración, en tempos de
Afonso III (866 – 910), dunha ideoloxía lexitimadora dun poder
monárquico, (que
finalmente frutificaría con dous estados, o de Portugal e o de España
enfrontados entre si polo control da península ibérica)
…
En
tempos de Afonso III (866 – 910) extende a autoridade real ata o río
Mondego, coa restauración de Coimbra, mantendo a aristocracia local o
seu poder. Santiago consolídase como centro de poder eclesiástico, coa
consagración da catedral en 899.
BIBLIOGRAFÍA
- MARTÍN, J. L.; La España medieval. Historia 16.
- LÓPEZ CARREIRA, A.; O reino medieval de Galicia. A Nosa Terra.
- LÓPEZ TEIXEIRA, X. A.; Arredor da conformación do Reino de Galicia. 711 – 910. Toxosoutos.
Sem comentários:
Enviar um comentário